Conophytum burgeri – deel 5/6

Conophytum burgeri – deel 1: succulenta.nl/conophytum-burgeri-deel-16/
Conophytum burgeri – deel 2: succulenta.nl/conophytum-burgeri-deel-26/
Conophytum burgeri – deel 3: succulenta.nl/conophytum-burgeri-deel-36/
Conophytum burgeri – deel 4: succulenta.nl/conophytum-burgeri-deel-46/

Vervellen
Een van de bijzondere aspecten van Conophytum burgeri is naar mijn mening het feit dat deze plant meerdere lagen van het oude bladpaar als een uitgedroogde vlies om zich heen houdt. De meeste winteractieve succulenten, met name de Conophytums en Mitrophyllums, hebben slechts een enkele laag van het oude bladpaar om het opkomend nieuwe bladpaar eronder te beschermen tegen de schurende invloed van de wind en zonintensiteit gedurende de zomerrust. Op het moment dat de plant weer in actieve groei komt, groeit het nieuwe bladpaar door de beschermende vlies heen. Conophytum burgeri is een uitzondering op dit vlak. Een C. burgeri behoudt meerdere lagen van het oude bladpaar om zich heen. In ieder geval in cultuur, en naar verwachting ook in de oorspronkelijke groeiomgeving ondanks de schurende werking van de wind. De oude uitgedroogde bladparen barsten weliswaar open wanneer C. burgeri in het najaar in actieve groei raakt, maar de kapotgescheurde vlies blijft netjes om de plant zitten. Onder de buitenste gescheurde vlies kan je de gescheurde vliezen van voorgaande groeijaren zien zitten.

Dit brengt in potentie de onhebbelijkheid van sommige mensen boven, zeker die personen die graag aan korstjes plukken! Ik ken liefhebbers die de wollige haren van een oude Lophophora kammen. En ik weet dat er ook liefhebbers zijn die de haren van een oude Ariocarpus met shampoo wassen. Een C. burgeri is ideaal voor korstjesplukkers! Wanneer de oude vliezen van uitgedroogde bladparen scheuren, ontstaan er oneffenheden die een beetje op korstjes lijken.

In de oorspronkelijke groeiomgeving (of in zeer zonnige plekken waar een C. burgeri in cultuur wordt gehouden) beschermen de vliezen de plant tegen mogelijk zonnebrand. In noordwest Europa is dit gedurende de nazomer, herfst en winter niet een heel erg groot probleem. Zelfs als er de hele dag door een zonnetje schijnt, zijn de zonintensiteit en het aantal zonne-uren een stuk minder vergeleken met een zomerse dag. Een C. burgeri in mijn broeikas kan waarschijnlijk zelfs elke zonnestraaltje dat z’n kant op komt wel goed gebruiken. Waarom zou je de plant een bescherming van meerdere vliezen laten behouden, met alleen het gevolg dat de plant niet kan profiteren van voldoende zon?

Daarentegen, misschien is er wel een voordeel te behalen voor een C. burgeri om meerdere vliezen op te laten bouwen. Zoals meerdere lagen kleding zorgen voor een betere isolatie tegen koude, zal dit misschien ook wel opgaan voor een C. burgeri. Tussen de gescheurde en uitgedroogde vliezen kan een stilstaande luchtlaag ontstaan dat zorgt voor isolatie. Een isolatie dat zowel de kou buiten houdt, maar ook de warmte binnen houdt. De warmte komt dan vanuit het plantenlichaam zelf, dat gedurende de dag door zonintensiteit is opgebouwd, en langzaam in de loop van de nacht weer uitstraalt. Ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig of dit het verschil zal maken of een C. burgeri zich zodoende beter kan beschermen tegen vorst. Mocht er iemand onderzoeksinformatie op dit gebied hebben, laat het mij weten!

Om een C. burgeri van elk zonnestraaltje in de winter te laten profiteren, kan je met behulp van een mes de vliezen van de oude bladparen wel pulken. Maar hoe voorzichtig je ook bent, de kans bestaat dat je per ongeluk een gat in je C. burgeri prikt. Gelukkig zijn beschadigingen bij veel mesems, met name de soorten die door overmatig water makkelijk scheuren zoals een Argyroderma en Tanquana, niet voor eeuwig. Een groeiseizoen en een kalenderjaar later zijn de beschadigde bladparen verwelkt en vervangen door een nieuw bladpaar zonder beschadigingen. Maar een beschadigde C. burgeri is toch iets dat je liever zou willen voorkomen. Wanneer je niet handig genoeg bent met een mes, kan je het pellen van je C. burgeri ook doen met behulp van alleen wat water. Sproei wat water over de plant, en laat het water even in de oude vliezen intrekken. Wrijf daarna voorzichtig met je vingers de vliezen weg door de frictie van je vingers op het plantenlichaam. Herhaal dit voor elke laag dat zich op het plantenlichaam bevindt. Zo kan je relatief veilig elke oude laag verwijderen. Nadeel is wel dat de vlies hierdoor redelijk makkelijk scheurt, met als gevolg dat je kleine stukjes aan het weghalen bent. Zo verander je een leuke korstjesplukkend bezigheid in een vervelende taakje. Maar zodra een C. burgeri eenmaal als een kale ui gepeld is, kan je het resultaat van je gezwoeg bewonderen; je C. burgeri verandert door de zonintensiteit van de herfst in een mooie donkerrode kleur.

(Wordt vervolgd…)