Muiria hortenseae

Muiria hortenseae (of Muiria hortense, zoals deze plant ook genoemd wordt) is op papier een lastige plant om in cultuur te houden. Meestal wagen alleen de volharde mesemliefhebbers zich aan deze kleine harige bolletjes. Ik mag kort door de bocht Muiria zeggen, aangezien het een monotypisch geslacht is. Er zijn geen andere soorten binnen Muiria, naast Muiria hortenseae. Dus dat is makkelijk praten! Ik durf niet de vinger te leggen op waarom de Muiria dan wel zo moeilijk is. Wat het voor veel liefhebbers wat lastiger maakt, is dat Muiria een plant is die vanaf het najaar actief wordt. En de hele winter actief blijft tot het voorjaar. Maar dat hoeft op zichzelf geen onoverkomelijk probleem te zijn. Het regime van het water geven heeft wel enige aandacht nodig, en kan wat afwijken van veel andere mesems die in de donkere dagen van het jaar actief zijn.

Volgens een artikel van Steven Hammer over Muiria is het zaak een Muiria niet te lang droog te houden. En dat is eigenlijk ook een methode die ik met (tot nu toe) succes hanteer. Eens per week gebruik ik een plantenspuit om de plant zelf en het bovenste laagje van de grond nat te spuiten. Niets meer. Niets minder. En dit gebeurt ongeveer vanaf augustus tot en met mei (ongeveer). Alleen in juni en juli staat Muiria bij mij geheel droog. En droog staan, dat doen ze! Op de foto bovenaan zie je mijn twee Muiria’s in de zomer van 2012, middenin hun zomerrust. Op dat moment zijn ze door uitdroging geslonken van ongeveer een centimeter tot bijna een halve centimeter.Eenmaal weer actief in het najaar ontdoen ze zich snel van hun uitgedroogde vlies, waar ze zichzelf onder hebben verstopt ter bescherming van de zomerzon, en komen ze weer tevoorschijn. De foto hieronder laat dezelfde twee plantjes zien nadat ze weer volop actief zijn in oktober 2012. De planten staan weer vol vocht en zijn gegroeid tot ongeveer anderhalve centimeter. Je ziet ook de harige structuur van de epidermis weer erg duidelijk.

Wat ook opvalt in de foto hiernaast, is dat de linker Muiria zich heeft verdubbeld. In de eerste foto is dat al een beetje te zien onder het vlies; waar je al een beetje een uitstulping kan zien van een tweede bolletje van het plantje. Een hele actieve spruiter is Muiria niet, dus dit vond ik een erg opvallende verschijning! Tot nu toe gaat het (dus) prima met met plantjes.

Van een Duitse mesemliefhebber heb ik begrepen dat deze plant vooral na de eerste twee jaar zijn moeilijk karakter laat zien. Dus het is vanaf dit jaar oppassen geblazen voor mij! Wel adviseerde hij mij de plant veel water te geven. Gelukkig is dit al iets dat ik de hele winter door al doe. Toch nog even afwachten… Ondertussen in februari 2016 zijn de planten al vijf en een jaar oud, en gaat het nog prima met ze. Ik heb de hoop dat ze komend voorjaar eindelijk voor het eerst zullen bloeien!

Planten worden nagenoeg niet of nooit ergens aangeboden. Maar voor de moedige liefhebbers is het ook goed te weten dat zaden van Muiria soms worden aangeboden bij Silverhill Seeds, en sommige jaren via de zaadlijst die in januari / februari door de Mesemb Study Group op beschikbaar wordt gesteld (alleen voor leden beschikbaar).