Skip to content

Turbinicarpus alonsoi

Dit prachtige miniatuurturbinicarpusje uit México (Xichu, Guanajuato) is nog niet zo lang geleden gevonden en in 1996 beschreven.

Er is maar 1 vindplaats bekend en die is minder dan 10 km2 groot. De soort staat op IUCN redlist van in het voortbestaan bedreigde soorten als “critically endangered”. Door illegale verzamelactiviteiten is de oorspronkelijke populatie van minstens 10.000 exemplaren geslonken tot minder dan 5000 exemplaren. Anders gezegd: de lokatie is zo ongeveer geplunderd.

Turbinicarpus alonsoi heeft een dikke penwortel die de plant in droge tijden de grond in trekt zodat alleen de top van de plant boven de grond blijft. De plant wordt 6 tot 9 cm in diameter en tot 11 cm hoog.turb2

De doorns (3 tot 5 per areool) zijn van het type dat je bij turbinicarpussen vaak tegenkomt: kartonachtig, afgeplat, niet stekend en van een onbestemde grauwgrijze kleur. De in verhouding grote  bloemen daarentegen hebben een bij mijn weten voor het geslacht unieke kleur: kersrood tot paars-magenta.

De plant op de foto van de omslag is pas een paar jaar oud. Later wordt de schedel witwollig. Om die wol te behouden dient uiteraard niet over de schedel gegoten te worden. In de winter trouwens droog houden. De plant schijnt bestand te zijn tegen een paar graden vorst. Er is ook een uitbundig bloeiende cristaat op de markt. Meestal bloeien cristaten niet of zeer spaarzaam. Zie de bijgaande foto van Dieter Waldeis.

Back To Top