Skip to content

Massonia longipes – deel 1/6

In juni 2013 heb ik op de plantenbeurs bij Ubink te Kudelstaart een plantje gekocht van Massonia longipes. Althans, ik heb een potje gekocht met daarin een etiket met deze naam. Het potje zelf leek voor het oog alleen gevuld met wat grond. Er was geen plantje te zien. Dat was bij meer potten op de betreffende verkooptafel het geval; de verkoper had zich namelijk gespecialiseerd in bolsoorten. Bezoekers van deze beurs die het geslacht Massonia (en andere Zuid-Afrikaanse bolsoorten) niet kennen zullen zich wellicht afgevraagd hebben waarom er alleen maar lege potten op de verkooptafel stonden. En ze zullen misschien ook wel hun gedachten gehad hebben over de personen die daadwerkelijk zo’n potje zonder plant hebben gekocht. Maar een paar centimeter onder het oppervlak zit wel degelijk een plantje; een bol dat op dat moment nog in zomerrust was.

Toen ik het plantje kocht, was ik alleen met de naam van Massonia bekend. Maar verder kende ik het plantje in de praktijk eigenlijk nog niet. Het was niet echt een plantje dat je snel tegenkomt, in woord of beeld. Zelfs in zevenennegentig jaar Succulenta is Massonia niet vaak besproken geweest in het tijdschrift. Alleen in 2002 in het interessante artikel “Het kweken van wintergroeiende bolgewassen” door P. Knippels, en zelfs daarin werd het geslacht slechts in brede zin aangestipt.

Ik wilde er wel eens achter komen hoe het plantje ‘zou zijn’ in mijn handen. Massonia is vooralsnog geen geslacht dat veel in een liefhebberskas te vinden is. Een moeilijk plantje is het in ieder geval niet. Een reden kan zijn dat het een winteractieve plant is. Juist in de koudste en donkerste helft van het jaar is het actief. Het moet je maar mogelijk zijn in die maanden de plant licht en vorstbescherming te geven. Maar dit geldt ook voor meer winteractieve succulenten, waaronder veel mesems. Mesems hebben over gebrek aan aandacht niet te klagen, dus de reden staat zeker niet op zichzelf. Een andere reden is misschien dat Massonia qua ruimte niet de kleinste plant is. Het wordt zeker niet hoog, maar het op de grond liggend bladpaar kan aardig wat horizontale ruimte in beslag nemen bij volwassen planten, zeker bij de soort M. depressa. Massonia is in ieder geval een intrigerend geslacht dat ondanks de benodigde ruimte in de breedte toch een plek in een altijd te kleine broeikas waard is.

(Wordt vervolgd…)

Back To Top