Euphorbia platyclada

Een liefhebber van bizarre planten komt bij het geslacht Euphorbia ruim aan zijn trekken. Neem nou deze Euphorbia platyclada. Een uitgegroeide plant lijkt meer op de uitgedroogde resten van een reptiel dan op een plant. De meeste leken vinden het een foeilelijk gedrocht en het valt nog niet mee om ze ervan te overtuigen dat het een levende plant is.

Euphorbia platyclada is een aan de basis vertakkend struikje. De twijgjes die 10 tot 15 cm lang worden, groeien soms rechtop maar meestal gaan ze liggen en dan groeien ze kruipend verder. Ze zijn afgeplat, tot 1 cm breed en 2 tot 3 mm dik en de oppervlakte ziet er wasachtig en geschubd uit. De kleur gaat van donkergroen via beige naar violet of zachtroze. De blaadjes die je aan jonge plantendelen ziet, verdorren spoedig en vallen dan af.

Oudere delen van de plant worden ronder, grijs en korstig. Op de uiteinden van de jonge takjes verschijnen (soms zelfs al bij nuljarige zaailingen) de minuscule bloeiwijzen. De plant is zelffertiel maar voor zelfbestuiving heb je toch een plant met meerdere bloeiwijzen nodig. De mannelijke en vrouwelijke delen rijpen namelijk na elkaar.

Aan de afgeplatte leden dankt deze Euphorbia ook haar naam (platyclada = met brede stengels). De bekende plantenkundige Werner Rauh vond deze plant in 1969.

Op de foto hiernaast een jonge zaailing voor en na het afwerpen van de zaadhuls. Daaronder jonge zaailingen  in een 5,5 cm. Hier openbaart zich al de neiging van mijn planten om van het licht af te gaan groeien en er dan bij te gaan liggen. Op de onderste foto hetzelfde zaaipotje in een later stadium met ook nog een jonge kiemplant. Let ook op de verdroogde kiemblaadjes. Behalve door zaaien kan de plant ook prima door stekken vermeerderd worden.

Wat de verzorging betreft: volgens de literatuur niet in de volle zon en in de zomer niet laten uitdrogen. In de winter minstens 12 graden en nagenoeg droog houden. Hierbij moet ik aantekenen dat mijn plant de winter altijd in de kas heeft doorgebracht en dat de temperatuur daar meerdere keren tot dicht bij het nulpunt gedaald is. Moeilijk kapot te krijgen dus, een echte diehard.