Euphorbia dimorphocaulon wel of niet gezien? Ik denk het wel.

Nu de Covid-19 maatregelen zijn versoepeld, kunnen we weer reizen. Helaas kunnen we nog niet naar alle landen en bestemmingen. Aan de andere kant moeten we voorzichtig blijven en op onze gezondheid en die van anderen letten. Gelukkig hebben we de verhalen en foto’s van eerdere reizen.

De kinderen zijn het huis uit, dus kunnen mijn vrouw en ik de vakantiebestemmingen bezoeken die wij willen. Bij dat ‘wij’ hoort wel een kanttekening. Als ik met veel enthousiasme reageer op een voorgestelde vakantiebestemming, dan krijgt mijn vrouw argwaan. ‘Welke planten groeien daar of welke tuin is daar?’ We hebben de deal dat ik van te voren vertel waar ik planten wil gaan kijken en hoeveel tijd het gaat kosten. Zo geschiedde het ook bij ons weekje Kreta eind september 2019: een weekje de zon en de warmte opzoeken voordat we de donkere en sombere maanden van het jaar ingaan.

Eén van de ‘plantendagen’ op Kreta werd ingevuld met een dag najaarsbloeiende bolgewassen kijken met Julia. Julia is een Engelse die al jaren op Kreta woont en botanische trips organiseert. Bij de start van onze dag planten kijken stelde ze de verwachtingen direct bij wat we kunnen zouden zien. Het had nog niet geregend na de zomer en alles was nog droog, dor en bruin. Ik moest geen uitbundige bloemenpracht verwachten. We stopten op verschillende plekken op Akrotiri-schiereiland, ten noorden van Chania, waar cyclamen bloeiden. Julia had van kennissen tips voor stops gekregen waar planten groeien en bloeien. Eén van de tips betrof de groeiplaats van een endemische euphorbia: Euphorbia dimorphocaulon. Het vinden van deze locatie was niet makkelijk. De beschrijving was redelijk vaag: ‘het dorp uitrijden, rechts aanhouden, 5 kilometer doorrijden en op de kruising stoppen. Daar groeit aan de linkerkant van de weg bij de stenenhoop naast de weg Euphorbia dimorphocaulon. Kijk naar een kleine plant met een steeltje en blaadjes’. Vager kan toch niet. We vonden vlakbij de kruising meerdere Cyclamen graecum subsp. graceum in bloei en één bloeiende Prospero autumnale. We moesten nog op zoek naar de euphorbia. Ik had ondertussen op internet opgezocht hoe de plant eruit moest zien. Maar geen planten met bladeren te zien. Wel zag ik op het bewuste muurtje tussen de rotsen een caudex met uitlopers. Dat kon geen cyclamen zijn, het was de euphorbia. Dat vond ik. Volgens Julia was het wel degelijk een cyclamen. Balen, dan had ik geen Euphorbia dimorphocaulon gezien.

Thuis legde ik mijn foto’s naast de beschrijving van de euphorbia en foto’s op internet. Ik werd bevestigd in mijn vermoeden: het kon niet anders dan Euphorbia dimorphocaulon zijn. Dat de plant geen bladeren had en er verdroogd uitzag was toe te schrijven aan de droogte.

Tekst en foto’s: Peter Knippels