Euphorbia dendroides op Kreta

Nu de Covid-19 maatregelen zijn versoepeld, kunnen we weer reizen. Helaas kunnen we nog niet naar alle landen en bestemmingen. Aan de andere kant moeten we voorzichtig blijven en op onze gezondheid en die van anderen letten. Gelukkig hebben we de verhalen en foto’s van eerdere reizen.

Euphorbia dendroides vormt tot 2 meter hoge en brede, sterk vertakte struiken die vooral groeien op een rotsachtige grond, bij voorkeur op verder open terrein. E. dendroides komt van nature voor in de landen rond de Middellandse Zee, waar ze groeien tot een hoogte van 600 meter. Planten van dit soort komen met name voor op zonnig gelegen berghellingen. Ze kunnen niet tegen vorst. Evenmin houden ze van extreme droogte en warmte. Als deze situatie zich voordoet, dan gaan ze in rust en laten ze hun bladeren vallen, om op een later, meer gunstig, moment weer uit te lopen.

Als je in september het Griekse eiland Kreta bezoekt, dan is de kans groot dat je allerlei hellingen net weer uitlopende E. dendroides planten zult zien. De temperaturen overdag zijn nu minder extreem dan in de zomer, maar meer belangrijk, het heeft een paar keer geregend in augustus of september. Als je van Chania naar het aan de zuidkust gelegen plaatsje Elafonisi rijdt, dan rijd je van noord naar zuid over het eiland. Net voorbij de plaats Topolia is een parkeerplaats naast de weg, met verkoopstalletjes met honing, raki, kruiden en olijfolie. Een plezierige plek om even te stoppen. Hier zie je van dichtbij net weer uitlopende E. dendroides struiken op de hellingen.

De meeste mensen gaan naar Elafonisi voor een dagje strand. Je moet je best doen om bij het strand de natuur te missen. Op het strand en in de duinen zie je bloeiende Pancratrium maritimum planten. Bij een strandopgang bij Elafonisi zie je een opmerkelijk bord: de bescherming van de in omvang beperkte groeigebieden van Androcymbium rechingeri, een bedreigde, endemische bloembollensoort. De bescherming is eenvoudig, maar effectief: er is een afscheiding van betongaas geplaatst, zodat mensen en dieren niet in het groeigebiedje kunnen komen.

Tekst en foto’s: Peter Knippels