Resnova megaphylla

Persoonlijk ben ik erg gecharmeerd van de type succulenten met een zichtbare gedeelte dat bestaat uit een horizontaal op de grond platliggend vlezig bladpaar (en als het kan ook nog graag behaard!). Dit bladpaar groeit meestal uit een bol, zoals bij veel Zuid-Afrikaanse bolsucculenten het geval is. Goede voorbeelden hiervan zijn Massonia en sommige soorten van Drimia (D. platyphylla).

Ook Resnova is zo’n geslacht. Tot voor kort was ik echter nog niet bekend met Resnova, hoewel ik al jaren bekend ben met Massonia, en daar ook al planten van had. Op bezoek in de kas van een andere liefhebber zag ik ineens een pracht van een plant in een potje. Twee platliggende bladeren, in verschillende tinten groen en paars gespikkeld, licht behaard, en bladeren ongeveer acht centimeter groot. Er stond gelukkig een naam op het etiket, en de naam bleek Resnova megaphylla te zijn. De naam na kennismaking meteen hoog op mijn lijstje van interessante planten gezet, om in de gaten te houden voor in een toekomst. Bijvoorbeeld als ik de zaailijsten van de verschillende zaadleveranciers afloop, zodra deze in het najaar weer worden gepubliceerd.

Helaas worden zaden van Resnova feitelijk niet aangeboden. Het alternatief is proberen er een plantje van te verkrijgen. Dat was gelukkig al iets makkelijker. Op de jaarlijkse plantenbeurs van ELK in het Belgische Blankenberge kocht ik in 2015 daar drie planten van, oorspronkelijk afkomstig uit Mpumalanga, in het gebied Tonteldoos te Zuid-Afrika.

Waar veel Zuid-Afrikaanse bolsucculenten winteractieve planten zijn, en in de zomermaanden in zomerrust zijn, is R. megaphylla juist een soort die in de zomer actief is. In het najaar verdroogt het bladpaar al snel, en blijft er slechts een bol onder de grond achter. Om in het voorjaar weer tot leven te komen. Mijn drie planten gingen helaas vrij snel na aankoop over tot de winterrust, dus lang na aankoop kon ik er niet van genieten.

In het voorjaar kwamen ze gelukkig alle drie al snel weer ‘tot leven’. Het bladpaar komt samengevouwen verticaal tevoorschijn uit de bol, om dan al snel horizontaal verder uit te groeien. Vrijwel tegelijk kwam ook een bloemstengel tevoorschijn bij alle drie de planten.

Daar zaden van R. megaphylla nauwelijks beschikbaar zijn, had ik als doel om de planten met elkaar te bestuiven zodat ik de zaden kan distribueren naar andere liefhebbers. Op goed geluk peuterde ik af en toe met een zacht penseeltje in de bloemen, gedurende de tijd dat ze open waren gedurende ongeveer twee weken. Ik zou denken dat als zaden zo schaars zouden zijn, dat het een lastige klus zou kunnen zijn zaden te winnen. Al snel zag ik dat de kruisbestuiving succes bleek te hebben; ik zag bij de meeste uitgebloeide bloemetjes het begin van een zaaddoos ontstaan. Het viel me op dat de bloem zelf wat gaat hangen als er een zaaddoos komt. Bloemen die nog niet bestoven zijn staan rechtop op de bloemstengel.

Deze zaaddozen zijn in het begin donkergroen en hangen ook naar beneden. Zodra ze na een paar weken rijp worden, drogen de zaaddozen uit, nemen een bruine kleur aan en barsten ze open. Door het openbarsten vallen de zaden naar beneden. Ik had hier al op geanticipeerd door de bloemstengel een beetje schuin te houden en deze met een stokje vast te zetten. Naast de pot plaatste ik een bakje waar de zaden in zouden vallen. Bij veel succulenten barsten de zaaddozen aan de bovenzijde open. Maar door de naar beneden hangende zaaddoos van R. megaphylla zat de opening aan de onderzijde, en is het dus erg raadzaam iets te bedenken waarbij je de zaden kan opvangen.

Mijn systeem werkte in ieder geval prima: na een paar dagen vond ik in het bakje keurig alle zaden. Elke zaaddoos had tussen de 1 en 3 zaden geleverd en in totaal had ik ongeveer dertig zaden. Dus dat was eigenlijk makkelijk oogsten. Maar kan begrijpen dat zaden van R. megaphylla niet snel op zaadlijsten staan: de planten hebben een lage productie in zaden, dus je hebt wel aardig wat planten nodig om het plaatsen op een commerciële lijst de moeite waard te maken.

In een ruil van zaden met iemand in de VS, heb ik tien zaden weggegeven. Deze tien zaden werden bij aankomst meteen gezaaid, en inmiddels weet ik dat ze ook alle tien opgekomen zijn. Dus het is goed te weten dat de zaden ook erg kiemkrachtig zijn, in ieder geval als ze slechts een paar weken oud zijn. Hoe kiemkrachtig ze zijn als de zaden al enige maanden oud zijn moet ik nog even afwachten.

De verzorging van R. megaphylla is niet moeilijk. Ik heb de indruk dat bijna elk type grond waar een succulent in kan gedijen prima is voor R. megaphylla. Ook het geven van water geeft vanuit mijn ervaring geen problemen. Sterker nog, de planten laten prima weten dat ze dorstig zijn! De bladeren krullen namelijk aan de randen wat omhoog als de plant dorstig is. Eenmaal de planten een scheut water gegeven, zie je al binnen een dag dat het bladpaar weer ‘normaal’ helemaal plat gaat liggen.