Pseudolithos migiurtinus – deel 2/4

Pseudolithos migiurtinus – deel 1: succulenta.nl/pseudolithos-migiurtinus/

De Pseudolithos is boven alles koudegevoelig. Zelf houd ik mijn planten in de winter rond de vijftien graden. Ze het hele jaar door houden bij Melocactussen is aan te raden. Melocactussen zijn veel in cultuur, en wensen ook het hele jaar door redelijk wat warmte. Er zijn veel mensen die Melocactussen met succes houden, dus er is geen reden dat het voor veel liefhebbers van succulenten niet mogelijk is om ook succes te hebben met Pseudolithossen wat betreft hun temperatuureisen. In de loop van de herfst (meestal september) haal ik mijn planten naar binnen vanwege de dan kouder wordende nachten. Ze mogen dan overwinteren op een vensterbank. In de loop van eind april of mei mogen ze weer terug naar de kas. Ik wacht met het naar de kas brengen tot de nachttemperaturen structureel nabij de tien graden komt. In het voorjaar kan het in die eerste weken dat ze in de kas staan in de nachten weliswaar nog wel eens aardig fris worden. Het kan dan wel eens gebeuren dat de temperatuur in de kas ‘s-nachts daalt tot een graad of zes tot acht. Het is een temperatuur die voor een enkel nachtje misschien nog wel tolereerbaar is, maar structureel de planten onder de tien of zelfs vijftien graden houden lijkt mij een slecht plan. Mijn planten hebben een enkele koude uitschieter in ieder geval goed doorstaan, maar doodeng vond ik dat wel. Helaas woon ik 145 kilometer bij mijn planten vandaan, dus als ik ze in de kas heb heb gezet kan ik in de week daarop niet meer doen dan de temperatuur online in de gaten houden en te hopen dat ze het doorstaan. Het is elk voorjaar voor de duur van een paar weken een beetje gokken en afwegen waar de plant meer behoefte aan zal hebben; de behaaglijke warmte, of de eerste zonnestralen van het nieuwe groeiseizoen.

Doordat mijn planten iets meer dan de helft van het jaar binnen moeten doorbrengen, is de groeiperiode iets korter vergeleken met andere succulenten in mijn collectie. Desondanks zie ik elk seizoen duidelijk dat de planten weer een stuk in volume zijn toegenomen en aardig stevig doorgroeien. Mijn planten staan op eigen wortel. Ze kunnen prima op eigen wortel gehouden worden, groeien dan ook redelijk snel, en hoeven dus niet geënt te worden omdat de groei (te) langzaam is of grote kans op rot van de wortels te voorkomen. Desondanks dat ze sterk kunnen groeien, blijven ze relatief klein. Ook jaren oude planten zullen hooguit de grootte van een vuist kunnen halen. Dus ook voor de kleinbehuisde kasbezitters een mooie plant om tientallen jaren te kunnen blijven verzorgen.

Qua substraat kan ik een erg luchtig mengsel aanraden. Zelf meng ik mijn grond voor al mijn planten zelf. Voor vochtgevoelige planten zoals bij Pseudolithos zorg ik dat minimaal de helft van de pot gevuld wordt met pure kiezels. Soms nog wel een grotere percentage, bijvoorbeeld zestig procent kiezels. De rest van het mengsel is bij mij leem, met soms een scheutje (fijngezeefde) potgrond.

(Wordt vervolgd…)