In allerlei publicaties is wel eens geschreven over het enten van jonge zaailingen op Pereskiopsis. De meest gebruikte soort wordt in de regel Pereskiopsis velutina genoemd, maar waarschijnlijk betreft het P. porteri
Gerard Uil, indertijd een landelijk bekend medelid uit Nijmegen, heeft in de tachtiger jaren van de vorige eeuw zijn methode op papier gezet. Natuurlijk heeft de tijd niet stilgestaan en er zijn wat variaties op hetzelfde thema bedacht. De voornaamste innovatie is het gebruik van een beetje uit de blaadjes geknepen plantensap als ‘lijmmiddel’ om iets oudere zaailingen en spruiten op hun plaats te houden. En het gebruik van plasticfolie en wasknijpers om druk uit te oefenen. Lees hier zijn verhaal.
Als je wilt zien hoe het enten in de praktijk gaat, kijk dan eens op YouTube. Er staat een aantal duidelijke filmpjes op, bijvoorbeeld:
Het werken met Pereskiopsis heeft ook een aantal nadelen. Er is een alternatief zonder die nadelen: enten op Schlumbergera (kerst- en paascactussen). Ook hierover vind je op YouTube een instructief filmpje: