Skip to content

Pseudolithos migiurtinus – deel 1/4

“Wrattige bollen”, passender kan ik een Pseudolithos migiurtinus niet omschrijven aan iemand die deze plant niet kent.

Niet direct een charmante omschrijving, maar wel zeer treffend. De hele plant heeft een wrattige structuur, zelfs de (soms vele) uitstulpingen die een wat oudere plant kan krijgen heeft zijn eigen wratten. Een verder volkomen doornloze plant, en samen met de opvallende bloemen en wratten zorgt dit ervoor dat een Pseudolithos migiurtinus een opvallende verschijning is in de succulentenwereld. Planten uit het geslacht Pseudolithos kom je niet vaak tegen op beurzen. Ze zijn mede daarom tot nu toe nog niet erg veel te vinden in verzamelingen of de handel. Dat deze oorspronkelijk uit Somalië afkomstige planten als moeilijk te boek staan, zal hierbij niet echt geholpen hebben. Maar dat ze moeilijk zijn, dat valt gelukkig nog wel redelijk mee. Van een handvol soorten die het geslacht Pseudolithos rijk is, staat Pseudolithos migiurtinus bekend als de makkelijkste te houden. Wat alle soorten uit dit geslacht volgens mij boven alles willen is: warmte. Het hele jaar door. Lichtintensiteit is volgens mij nog niet zo heel erg belangrijk. Hoewel ik me sterk afvraag of ze ook goed groeien en bloeien als ze op een vensterbank worden gehouden in de groeiperiode. Mijn planten staan het hele jaar te bakken in de kas, slechts licht gesluierd door een schaduwdoek die ik bovenin de kas heb hangen. Ook op erg veel zon reageren ze prima op, en ze kleuren er zelfs mooi geelachtig van. Bij minder intens licht zullen ze lichtgroen gekleurd blijven.

Pseudolithossen zijn in redelijke mate vochtgevoelig. Een scheut water bij gunstig weer eens in de twee / drie weken is genoeg om ze goed aan het groeien te houden en een zomer lang aan het bloeien te krijgen. Ze groeien relatief snel bij een dergelijke bewatering. Er is daarom geen reden te riskeren ze meer water te geven. Dat zou ook heel goed tot rotten kunnen leiden. Zijn ze desalniettemin tocht dorstig en zeer toe aan water, dan kan je dat ook voelen. Bij planten uit het geslacht Larryleachia (ook planten met een opvallende wat wratachtige lichaam) is het zelfs nog wat beter te voelen, maar ook bij Pseudolithos wordt het lichaam een beetje week als de plant erg uitdroogt. Als je een klein beetje druk uitoefent met je vingers, veert het lichaam van de plant een beetje (een beetje maar!) mee. Staat de plant bol met vocht, dan kan je het lichaam niet indrukken bij lichte druk. Een aardige indicator, mocht je op een gegeven moment erg twijfelen of je je plant te kort doet wat betreft de frequentie van het geven van water.

(Wordt vervolgd…)

Back To Top